Frustratie van een biljarter
Hij geeft de tegenstander plichtmatig een hand
En loopt naar zijn zitplaats aan de kant
De opponent mag beginnen
Daarna moet hij wat verzinnen
De wedstrijd loopt niet zoals hij had gedacht
De tegenstander is sterker als hij had verwacht
Toch blijft het vertrouwen rotsvast overeind staan
Binnen afzienbare tijd zal het beter met hem gaan
Hij komt tot de conclusie dat hij wordt genekt
Omdat het spel van de ander met geluk is doorspekt
Echte kwaliteit komt altijd boven
Daarin moet hij blijven geloven
Met het vorderen van de strijd
Raakt hij iets van zijn vertrouwen kwijt
Het gat met de tegenstander blijft groeien
Het eigen spel komt nauwelijks tot bloeien
De achterstand blijft bestaan
En de wedstrijd loopt tegen het einde aan
Voor de rest van de wereld houdt hij zich groot
Blijven vechten zal hij tot in de dood
Na de zoveelste bal die net niet caramboleert
Vraagt hij zich vertwijfelt af, wat doe ik verkeerd
Al wedstrijden lang worstelend met hetzelfde probleem
Hoe komt hij door deze moeilijke fase heen
Het einde van de partij komt als een zegen
Zijn lijdensweg heeft een einde gekregen
De tegenstander triomfeert
Hij is in zich zelf gekeerd
Bij de analyse van het spel na afloop
Loopt de frustratie over het onfortuin te hoop
Dit uit zich in een zucht recht uit het hart
Volgend seizoen voor mij geen biljart
Maar bij het begin van het nieuwe seizoen
Zal hij toch weer meedoen
Opnieuw op zoek naar punten
En een mogelijkheid om te stunten
Huub van Neerven, 26 mei 1997
Boven dit café woonde Vincent van Gogh toen hij in Parijs was. Het huis heet het ‘Gele Huis’ en het schilderij heet ‘Het Nachtcafé’. Van Gogh heeft hele aparte kleuren gebruikt voor dit schilderij. Alles is geel, rood of groen. Dat deed hij niet zomaar. Het Nachtcafé is geen vrolijk café. De mensen liggen te slapen en de meneer bij de biljarttafel heeft niemand om mee te biljarten. Van Gogh schreef aan zijn broer Theo waarom hij het café zo heeft geschilderd. 
